Leven als God in Mechelen

Mechelen. Voor de ene inwoner de stad van de Racing. Voor de andere die van de kakkers. Voor iedereen de stad van de Maneblussers. Een mooi plekje tussen Antwerpen en Brussel, maar is Mechelen boeiend genoeg om er een heel weekend rond te hangen? Wij namen de trein richting Dijlestad en deden de test. Spoiler alert: we leefden er twee dagen als God in Mechelen en zagen dat het goed was.

Het station 

We komen aan in het station van Mechelen op een grijze middag. Niet het meest sexy station van België, maar daar komt verandering in. De bouwwerken van het nieuwe station dat in 2027 klaar moet zijn, zijn volop bezig. We keuren de maquette in de stationshal goed en vertrekken te voet naar ons hotel, dat ongeveer een kilometer verder ligt. Het geluid van onze trolleywieltjes over de Mechelse kasseien laat er geen twijfel over bestaan bij de locals: de toeristen zijn aangekomen.

Slapen in de kerk 

Ik ga eerlijk zijn. Mijn ouders moesten me als kind geregeld een duwtje geven wanneer ik op zondagochtend in de kerk m’n ogen iets te lang sloot. Slapen in het huis van God? Not done. Behalve in Mechelen dan.

We staan voor een gebouw dat er op het eerste zicht uitziet als een normale kerk. Maar de banners aan de gevel bevestigen dat we op onze bestemming zijn: Martin’s Patershof. Vroeger de Minderbroederskerk, nu een uniek viersterrenhotel in hartje Mechelen. Een vriendelijke receptioniste checkt ons in en duidt aan op een kaartje wat we zoal kunnen doen in Mechelen. Handig!

Enkele minuten later openen we de deur van een kamer zoals we er nog nooit eentje zagen. Er zingt nog nét geen engelenkoor als we binnenkomen. Sfeervol licht accentueert verschillende booggewelven die onze (ruime) kamer een heel uniek karakter geven. Het gekleurde glas-in-lood raam maakt het plaatje compleet: we zitten hier echt in een kerk! En je vindt ze dan wel in veel hotels, maar dit is het eerste hotel waar de Bijbel op de kamer ook echt lijkt te kloppen. Al houden wij het toch maar bij onze meegebrachte lectuur. Vertelde ik trouwens al dat het bad kan omgetoverd worden in een bubbelbad? Halleluja!

Nog één detail dat ons opvalt wanneer we ons naar buiten begeven: in de gangen van het hotel en de lobby hangt er overal een heerlijk zachte, aangename geur. Het ruikt hier, hoe kan het ook anders, hemels. 

Wandelen op het water 

We starten met een tip van de receptioniste vlakbij het hotel: het Dijlepad. Deze drijvende promenade tussen de Haverwerf en de Kruidtuin geeft je een kijk op Mechelen vanuit een uniek perspectief. We genieten van de wandeling, maar vinden het jammer dat we niet meer verder kunnen aan de Kruidtuin. Dus beslissen we om onze wandeling verder te zetten in den Botanique, zoals de Mechelaars het zeggen. We hoopten hier bij het buitengaan in een van de twee torentjes ook een van de veelgeprezen milkshakes van MLKSHKBAR te proeven, maar staan voor een gesloten deur. Back-up plan: straks even binnenspringen bij Noen, de ontbijt- en lunchbar van hetzelfde team, met dezelfde shakes. Maar eerst: winkels.

Shoppen en shakes 

Shopverslaafden komen in Mechelen aan hun trekken op de Bruul, in de Onze-Lieve-Vrouwestraat, de IJzeren Leen … Keuze genoeg. Wat ons het meest weet te verrassen is SCOOP Store, een klein winkeltje vol leuke kleren, kaartjes, cadeautjes … Ook On Line scoort met heel wat mooie kleren (die we niet kunnen laten liggen).

Op het einde van de Bruul wijken we even van ons pad af voor Noen, waar ik me laat overtuigen door de tot de verbeelding sprekende milkshake van basilicum- & witte chocolade-ijs. Goed om te weten: het ijs in de milkshakes is van Eiskreem, versgemaakt ijs zonder kleurstoffen, smaakmakers of bewaarmiddelen, mét seizoens- en streekgebonden ingrediënten. En ja, de shake is geweldig. Ook de huisgemaakte limonade valt enorm in de smaak bij m’n reisgezelschap. Kort samengevat: Noen? Doen! (Maar pas op, want het toilet zit vol met tijgers.)

Aan de Korenmarkt lopen we even binnen in Morocco Nuts voor een zelf geschepte portie – verrassing – noten en vijgen. Een aanrader, en als je mij niet gelooft, ga er dan gewoon even langs en laat je overtuigen door de proevertjes.

Een ander pareltje vinden we in de Onze-Lieve-Vrouwestraat: boekhandel De Zondvloed. We spreken af om vijf minuten binnen te gaan en worden meteen overspoeld door duizenden boeken. Vijf minuten worden er al snel dertig en het verbaast me dat ik van al de boeken die ik in m’n handen had met maar twee exemplaren buitenkom. Je kan hier ook koffie drinken trouwens, dus geloof me: I’ll be back.

Vis en wijn 

We blijven in het thema en beslissen om de dag af te sluiten met vis en wijn. Eerst snel opfrissen in het hotel. Daarna wandelen we naar de Veemarkt, waar we als eerste klanten aan een tafeltje schuiven in Akira Sushi & Wok. Het interieur gaat niet meteen aan de haal met de award voor beste binnenhuisarchitect, maar de bediening is top en voor we het weten staat er een portie kroepoek voor onze neus die op onze tong smelt als hosties. Iets later arriveert de sushi en ook die is verrukkelijk. De Mechelaars kunnen het hier duidelijk ook smaken, want nog geen uur nadat we als eerste een tafeltje uitkozen, zit de hele tent vol, tot spijt van enkele hongerige bezoekers. Twee tips: reserveer voor de zekerheid een tafeltje én probeer de krokante dynamite roll.

We maken plaats voor andere sushi-lovers en eindigen onze eerste dag in stijl bij Unwined: een gezellige wijnbar aan de voet van de Sint-Romboutstoren, vlakbij de Grote Markt. Ook hier zit het goed vol, maar we vinden nog een plekje aan het raam. Op de kaart ontdekken we leuke namen als Woensdagwijn (ook verkrijgbaar op andere dagen), Vriendenwijn en Verrassingswijn. Ik ga voor de Spectaculair, want je weet maar nooit of vanavond m’n laatste avondmaal is. En spectaculair is hij. De Schotse zakenman die naast ons is komen zitten, overtuigt me om ook de Vriendenwijn Plus te proberen. Ook die is een schot – no pun intended – in de roos, al was de duurdere Spectaculair logischerwijs nog net wat uitzonderlijker. Iets nadat we vanop de eerste rij de avond over Mechelen hebben zien vallen, keren we ontspannen terug naar ons hotel. Maar uitslapen zit er niet in, want ook morgen staat er opnieuw heel wat op de planning.

De Mechelse Tuin van Eden 

Goeiemorgen! Na de hele nacht gerust te hebben (in vrede), barsten we van de energie. Dus trekken we onze loopschoenen aan en zetten we koers naar het Vrijbroekpark, een domein van meer dan 50 hectare groen aan de rand van de stad. We zijn er bijna alleen, de zon komt door de ochtendmist en laat het hele park schitteren. Kortom, het is hier heerlijk.

We lopen er langs de vijver, door de bekroonde rozentuin, de ecotooptuin … En we ontdekken dat je in het park ook heel wat andere sporten dan lopen kunt beoefenen: van tennis en petanque tot hockey en cricket. Ook gespot: uitgeholde bomen waar je in ruil voor een boek een ander boek mag meenemen. Hey Mechelen, kunnen we misschien dit park ook mee naar huis nemen en inruilen voor een ander?

Neemt en eet hiervan, gij allen 

Terug aangekomen in het hotel, springen we de douche in en maken we ons zo snel mogelijk klaar voor het ontbijt. En dat overtreft onze (al hoge) verwachtingen. Om te beginnen, de locatie: we zitten hier in het hart van de kerk en ook dat is op z’n zachtst gezegd een aparte ervaring. Het ochtendgebedje laten we achterwege en we vliegen meteen in het buffet met zowat alles wat je je kan bedenken: vijf soorten fruitsap (vers persen kan ook), croissants, koffiekoeken, pistolets, brood, spek, eieren, worstjes, ontbijtgranen, muesli, lijnzaad, zonnebloempitten, noten, yoghurt, vers fruit en meer. Het is trouwens het eerste hotel waar ik bij het ontbijt ook een glas cava aangeboden krijg, en nee, ik slaap niet alleen in hostels (te veel kans op sociaal contact, if you know what I mean).

Koffie en begijntjes 

We voelen dat we goeie benen hebben vandaag, dus trekken we naar fiets- en koffiebar Peloton de Paris, waar je evengoed de benen stilhoudt voor een flat white als voor een flat tire. Het kost me wat moeite, maar ik kan mezelf inhouden om geen nieuwe koersoutfit uit het rek te halen en mee te nemen. Dan maar gewoon genieten van de koffie en verlangend kijken naar de fiets die aan de muur hangt.

Van honger is nog geen sprake, dus beslissen we om ook nog even naar het Klein en Groot Begijnhof te wandelen, waar je naast de typische gezellige straatjes ook brouwerij Het Anker vindt, een Mechelse topper. We werden al eens door de brouwerij gegidst, dus kozen we ervoor dat dit weekend niet te doen. Maar wie houdt van geschiedenis, bier en lekker eten, moet er absoluut eens een rondleiding boeken.

Burgers bij de kardinaal 

We laten de begijntjes achter ons en trekken terug richting Sint-Romboutskathedraal voor een audiëntie bij de kardinaal. Niet dé kardinaal, wel Il Cardinale, een burgerbar in een speels, godsdienstig kleedje. Da’s meteen duidelijk als we een tafeltje krijgen naast een muur vol Mariabeeldjes.

Ik probeer er de Maneblusser, een bier van de eerder vernoemde brouwerij Het Anker. Verder gaan we voor de Classic Cheese met frietjes en de Chicken Story. Onze goddelijke maaltijd afsluiten doen we met een verfrissende homemade limonade en ice tea.

Grappig hoe ze het concept hier doortrekken tot op het toilet: wanneer je de trap afdaalt om je, ehm, Blijde Boodschap te doen, komen de Gregoriaanse gezangen je tegemoet. Oog voor detail hebben ze hier en dat maakt mij alleen nog enthousiaster over deze plek.

Naar de hemel

Ons gelovig weekendje loopt op z’n einde, dus doen we als laatste ook wat je zou verwachten binnen het thema: naar de hemel gaan. Meerbepaald via de 538 trappen van de Sint-Romboutstoren. Na enkele tussenstops in onder andere de klokkenkamer en de oude en nieuwe beiaardkamer, bereiken we de top van de toren. Je zou kunnen zeggen dat we buiten adem zijn door de trappen, maar wij wijten het liever aan het adembenemende uitzicht.

Vanop het panoramisch platform zien we ons hele weekendje terug in vogelperspectief: ons hotel, de Dijle, de Kruidtuin, het Vrijbroekpark, de Begijnhoven … Bij helder weer kan je hier ook het Atomium zien, maar daar is het helaas vandaag nog te bewolkt voor. Na het uitzicht helemaal in ons op te nemen, zetten we de afdaling in, die toch net iets vlotter gaat. Nog even onze koffers ophalen in het hotel en dan terug naar het station onder luid trolleygerol. Helaas, deze toeristen moeten terug naar huis…

Het verdict

Mechelen was voor ons geen onbekende, maar we hadden er nog nooit overnacht. Dit weekendje gaf ons de kans om de stad te ontdekken van binnenuit, als een echte Mechelaar. En ja hoor, ondertussen kijken we met heel andere ogen naar de Dijlestad. Mechelen mixt cultuur met gezelligheid, toffe winkels, originele bars en mooie natuur. Deze stad lééft. Ga het niet te ver zoeken voor je volgende citytrip. Mechelen is een stad die je weekend meer dan waard is. Amen.

Gij zult niet liegen
Nog even iets opbiechten: ons verblijf in Martin’s Patershof werd gesponsord door Martin’s Hotels. Al zweren we op ons communiezieltje dat we het hotel nog steeds volmondig zouden aanraden zonder sponsoring.